Giorgio Andreotta Calò creëerde een monumentale, meeslepende ingreep in de Oude Kerk door het natuurlijke licht dat door de ramen valt te filteren met een rode folie. Slechts één raam werd uitgevoerd in rood glas en blijft, ook na deze ingreep, bestaan. Hiermee bracht hij de kerk een nieuwe tijdelijke alteratie die verwijst naar de rooms-katholieke beeldtaal en reflecteert op de Beeldenstorm van 1566 als keerpunt in het religieuze denken. De verwoestingen van de boeddha's van Bamiyan en de oude stad Palmyra bewijzen dat de Beeldenstorm een blijvende betekenis heeft.

Het enige overgebleven katholieke glas-in-loodraam (Maria-glas) wordt gebruikt als een soort diapositieve film die tijdens de tentoonstelling fotografische contactafdrukken produceert. De kunstenaar gebruikte de kerk als donkere kamer, een plek om beelden te genereren - en tegelijkertijd te bewaren. Het rode licht beschermde de fotogevoelige materialen door de oxidatine. Om het verloren beeld opnieuw te creëren, werkte Calò in het fotografische proces samen met de Rijksakademie voor Beeldende Kunst.

Het Heilig Graf, gelegen aan de noordzijde, is met een deur gescheiden van de rest van de kerk en herbergt een Byzantijns gesneden baldakijn. De ruimte wordt verlicht door een enkel raam. Ooit stond hier een beeldengroep met de graflegging en -winning van Christus. Deze ruimte markeert de overgang van gotiek naar renaissance. Door een spiegel aan de andere kant van de steeg te plaatsen, wilde Calò het zonlicht opvangen en het door het rode inactinische glas de ruimte in leiden. Het veranderde het licht in de kapel en activeerde de plek onder het baldakijn. Tijdens de 40 dagen rond Pasen schijnt het licht precies op de plek waar de beeldengroep stond voor de iconofonie, waardoor de afwezigheid ervan wordt geactiveerd.

Iconofurie kwam in 1566 naar de Oude Kerk. De afwezigheid van beelden is ook nu nog zichtbaar; lege plekken op de pilaren in het koor herinneren ons aan de jaren van de Reformatie - een schisma in het westerse christendom dat door Maarten Luther in gang werd gezet en door Johannes Calvijn en andere protestantse hervormers in het 16e-eeuwse Europa werd voortgezet. De Reformatie was niet het resultaat van een 'zuiver' theologisch debat over beelden, maar van de afwijzing van de kerkelijke hiërarchie en haar gebruik van rituelen, voorwerpen en visuele propaganda. Het doel van dit symposium was het iconoclasme opnieuw te verbinden met onze tijd. Welke invloed heeft het iconoclasme op het huidige denken over het beeld? Kan het beeld opnieuw verschijnen in de kerk? En zo ja, verandert de betekenis ervan binnen de context van een museum?

Tijdens het symposium spraken deskundigen op het gebied van hedendaagse kunst, iconoclasme, occidentaliteit en lithurgie over iconoclasme in relatie tot het werk van Giorgio Andreotta Calò. Samen met het publiek trokken zij conclusies en creëerden zij nieuwe perspectieven op de impact van het beeld in artistieke en religieuze contexten.

Materials

Microfoon, scherm, beamer, laptop, speakers

Show gallery or Scroll for more