De Oude Kerk is altijd al verbonden geweest met het komen en gaan van mensen, doordat het oorspronkelijk de kerk van de zeelieden was die naar verre oorden reisden. Vandaar vind je ook namen als de Buitenlandvaarderskapel terug in de kerk. Aangezien deze reizen en migratiestromen van alle tijden zijn zal een aanzienlijk deel van de begravenen hier ook aan hebben deelgenomen. Echter deed menig van hen dit voor het bevorderen van de Nederlandse koloniale onderneming. Daarnaast bevindt de Oude Kerk zich in een historisch multiculturele omgeving. Het resultaat hiervan is dat mensen uit verschillende gemeenschappen in de kerk begraven zijn. Voorbeelden hiervan zijn de leden van de Armeense gemeenschap, die vanuit landen als Iran en Rusland hier naartoe kwamen.
Verder maken kunstenaars - die vanuit het buitenland naar de kerk zijn gekomen om aan een tentoonstelling te werken - ook deel uit van deze uitwisseling van geschiedenissen. Ze brengen perspectieven met zich mee die de Oude Kerk als plek en als museum beïnvloeden. Hierbij reflecteren ze op, en voegen ze dingen toe aan, de geschiedenissen die continu worden gevormd. Om deze reden is migratie een belangrijke factor in zowel het verleden als in het heden. Een vraag die kan worden gesteld is hoe de Oude Kerk - een plek die geworteld is in multiculturalisme - vandaag de dag een open ruimte voor diverse gemeenschappen kan zijn?