| Biography |
Emanuel de Witte (1617-1692) was een Nederlandse schilder en tekenaar, vooral bekend vanwege zijn vele kerkinterieurs. De Oude Kerk in Amsterdam was één van zijn favoriete kerken welke hij dan ook vele malen schilderde. Emanuel de Witte groeide op in Alkmaar, volgde zijn opleiding bij stillevenschilder Evert van Aelst (1602-1657) in Delft en verhuisde daarna naar Amsterdam. Daar was hij op dat moment de enige architectuurspecialist. De Witte wist al snel zijn reputatie te vestigen. Tekenend voor deze reputatie is dat hij al in 1654 door de dichter Jan Vos onder de belangrijkste kunstenaars van zijn tijd werd gerangschikt – in één adem met Rembrandt en Govert Flinck. Het was vooral de fenomenale lichtbehandeling waarmee hij indruk maakte: als geen ander wist hij te spelen met zonlicht dat door hoge kerkramen naar binnen valt en op zuilen en wanden reflecteert. Hij schilderde niet alleen protestantse – en katholieke gebedshuizen, maar introduceerde ook het imposante interieur van de Portugese synagoge te Amsterdam in de schilderkunst. Zijn werk is te vinden in collecties over de hele wereld.
Verschillende bronnen beschrijven de schilder – die een kleurrijke levenswandel en bepaald geen makkelijk karakter moet hebben gehad – met zoveel verve dat we toch een zeker beeld van hem krijgen. Dankzij ‘zynen weerborstigen aart’ (aldus biograaf Arnold Houbraken in 1718) raakte hij keer op keer verzeild in ruzies, conflicten en rechtszaken. Geplaagd door persoonlijke problemen met verhuurders en achterstallige betalingen pleegt hij in 1692 uiteindelijk zelfmoord. Daarmee kwam een tragisch einde aan een kleurrijke loopbaan. |
