In de Sint Sebastiaanskapel toonde Dicke een verzameling handzeepjes. Daar lagen ze ze, keurig in een lange rij: opgedroogd, vol kleine barstjes, uitgedund en gevormd door de handen die hen keer op keer masseerden. De zeepjes vormen de gestolde herinneringen aan hun gebruiker, maar voor Amie Dicke vormen ze ook een aandenken aan dat ene zeepje van haar oma dat ze tot haar grote spijt niet heeft bewaard.
Materials | Handzeepjes, vitrine |
Oude kerk Adlib Collect priref | 2309 |